Goede bedoelingen worden in het fiscale recht niet altijd beloond.

Bij echtscheiding moet er, afhankelijk van de huwelijksgoederen regime, vaak gedeeld worden.

Bij gemeenschap van goederen is dit ruwweg fifty-fifty. Dit geldt in beginsel ook voor de tijdens het huwelijk opgebouwde pensioenrechten (ouderdomspensioen). Het is alleen niet zo dat alles zo maar op één hoop kan worden gegooid. Pensioenrechten zijn persoonlijk en behoren niet tot de huwelijksgemeenschap.

Een tandarts echtpaar met goede bedoelingen (denk ik) was in gemeenschap van goederen gehuwd en had middels een echtscheidingsconvenant de boel verdeeld. En hier ging het fout. De vrouw kreeg het huis toebedeeld en kreeg daarmee teveel. Dit werd gecompenseerd door toedeling van een deel van haar pensioen aan de man. Het echtpaar dacht hiermee het vermogen eerlijk te hebben verdeeld.

Echter door het (persoonlijke) pensioen uit te ruilen met de (gemeenschappelijke) woning werd het pensioen “verrekend” en niet “verdeeld”. Gevolg was dat het door de vrouw aan de man toebedeelde pensioen bij haar werd belast. Dat was uiteraard niet de bedoeling.

Pensioen kan dus bij echtscheiding niet zo maar op de grote hoop worden gegooid. Ondanks de goede bedoelingen van het echtpaar om het vermogen te delen, was niet gerekend op de belastingdienst.

Het verdelen van pensioen en vermogen bij echtscheiding is maatwerk.

Deel deze pagina